Είναι γεγονός ότι το κρασί έχει φίλους και εχθρούς, λογικό για μια ισορροπημένη άποψη. Ας δoύμε όμως που γέρνει η ζυγαριά, μιας και η τέλεια ισορροπία είναι φενάκη.

Αν κατατάξουμε όλα τα αλκοολούχα ποτά σε μια κατηγορία, δηλαδή σαν διάλυμα νερού-αλκοόλης σε διαφορετικές αναλογίες, που χαρακτηρίζεται και διαφοροποιείται από τα συστατικά της πρώτης ύλης που παράγεται, δηλαδή το καλαμπόκι, το κριθάρι, το σταφύλι κλπ, μάλλον δεχόμαστε την θέση των εχθρών του κρασιού, δηλαδή της εξίσωσης και απλούστευσης της σοφιστείας, αφού ο αστυφύλαξ και το μπουζούκι είναι και τα δύο όργανα άρα είναι το ίδιο πράγμα.

Τεκμηριωμένες πάμπολλες μελέτες και έρευνες για τα υπόλοιπα συστατικά του κρασιού απέδειξαν ότι αυτά ωφελούν και προστατεύουν το σώμα μας αλλά και την υγεία μας, σήμερα δε προτείνονται και χρησιμοποιούνται όχι μόνον για προστασία, αλλά και θεραπεία πολλών σοβαρών ασθενειών, ακόμη και για την καλύτερη ανοχή στην χημειοθεραπεία. Η διατήρηση της ομοιόστασης του οξειδωτικού – αναγωγικού συστήματος του οργανισμού μας στην εποχή μας είναι ολοένα και ποιο δύσκολη, γιατί ο σύγχρονος άνθρωπος παρόλες τις ανέσεις ζει σε εχθρικό περιβάλλον και δέχεται καθημερινά συνδυασμένες επιθέσεις από οξειδωτικές ουσίες που κατακλύζουν τις τροφές, το νερό και τον αέρα, και τις βρίσκουμε στις βιομηχανοποιημένες τροφές, από την επεξεργασία τους, από φυτοφάρμακα, την μόλυνση νερού και αέρα, αλλά και αυτές που παράγει το ίδιο μας το σώμα σε καταστάσεις στρες, ή τραυματισμών. Οι επιθέσεις αυτές έχουν σαν στόχους, ένζυμα, αλλά και το DNA των κυττάρων του οποίου αποστολή μεταξύ των άλλων, είναι να διορθώνει και τις βλάβες τους, που προκαλούνται από διάφορες ασθένειες.

Κοντολογίς, η ομοιόσταση του οργανισμού παύει και το αποτέλεσμα είναι η εκδήλωση ασθένειας. Στις άπειρες μάχες που θα δώσουμε στο ταξίδι της ζωής μας, θα κερδίζουμε αν καταφέρνουμε να κρατάμε την χημική ισορροπία του οργανισμού μας. Σ’ αυτό βοηθά ο μοναδικός συνδυασμός της αιθυλικής αλκοόλης, που είναι η κύρια δραστική ουσία του κρασιού με τα αντιοξειδωτικά του (Φυτοαλεξίνες), τις φαινολικές ενώσεις και κατεχίνες με τις οποίες συνεργεί, για να δεσμεύει και να αδρανοποιεί τις ελεύθερες ρίζες (free radicals) , οι οποίες δρουν οξειδωτικά, όπως προαναφέρθηκε.

Αλκοολούχα ποτά και κρασί

Η κατανάλωση αλκοολούχων ποτών είναι πράγματι ένα οξυμένο κοινωνικό πρόβλημα, με αυξητικές τάσεις, μιας και  μας  «βοηθά» να δραπετεύουμε έστω και προσωρινά  από τα καθημερινά προβλήματα μας.

Είναι γεγονός ότι η κατανάλωση αλκοολούχων ποτών μπορεί να οδηγήσει εύκολα στον αλκοολισμό. Μήπως όμως το ανάθεμα πέφτει σε δικαίους και αδίκους? Μάλλον ναι αν σκεφτεί κανείς σε πόσο διαφορετικές συνθήκες πίνουμε σήμερα το κρασί απ’ ότι τα σκληρά.  Αυτή  η ταύτιση  σαφώς το αδικεί, γιατί το κρασί εκτός από την αλκοόλη περιέχει πάμπολλα ωφέλιμα συστατικά που προέρχονται από το σταφύλι. Φυσικά υπάρχουν και οι πολέμιοι που συνδέουν πολλές ασθένειες με την κατανάλωση αλκοόλης. Συνήθως όμως οι έρευνες και οι παρατηρήσεις τους στηρίζονται σε κατάχρηση της ουσίας αυτής και κυρίως από κατανάλωση σκληρών ποτών. Αν κάποιος θέλει να ξεφύγει, καταφεύγει στα σκληρά ποτά όπως το Ουίσκι (το Εθνικό μας που  διεκδικούμε νόμιμα από τους Σκωτσέζους) την Βότκα, Τζιν κλπ αλλά πολύ σπάνια στο κρασί και μάλιστα στο καλό!

Τα σκληρά όμως δεν συγκρίνονται με το κρασί διότι η εξαιρετική συνέργεια των αντιοξειδωτικών  του κρασιού, ιδιαίτερα του κόκκινου με την αλκοόλη είναι μοναδική στην εξουδετέρωση των ελευθέρων ριζών, που παράγονται είτε από το σώμα μας είτε προσλαμβάνονται οι οποίες επιτίθενται  στην δομή των κυττάρων και του DNA  με συνέπειες εκδήλωση πολλών ασθενειών.  Η προέλευση τους μπορεί να είναι:

Την  αναπνοή και τον μεταβολισμό

μόλυνση ατμόσφαιρας

έκθεση στον ήλιο  ακτινοβολία Χ

φάρμακα

ιοί

βακτήρια

παράσιτα

stress

τραυματισμοί

Ωστόσο οι Φαινολικές ενώσεις του κρασιού μπορούν να αδρανοποιήσουν τις καταστροφικές ελεύθερες ρίζες, ώστε αυτές να χάσουν την οξειδωτική τους ικανότητα πριν να μπορέσουν να δράσουν. Αυτό το έργο των αντιοξειδωτικών του κρασιού ενισχύεται από την αλκοόλη, η οποία όταν αδρανοποιείται από το ένζυμο του ήπατος NΑDH+,διατηρεί σε υψηλά επίπεδα την δράση και ποσότητα των αντιοξειδωτικών. Δηλαδή αλκοόλη + αντιοξειδωτικά = κρασί=φάρμακο

Βρέθηκε μάλιστα ότι σε πληθυσμούς της Μεσογείου λεκάνης όπου υπήρχε η συνήθεια της κατανάλωσης κρασιού σαν διατροφικού πρόσθετου με τα καθημερινά γεύματα της οικογένειας, το προσδόκιμο επιβίωσης ήταν μεγαλύτερο από άλλους λαούς που δεν έβαζαν  κρασί στο τραπέζι. Μάλιστα απεδείχθη ότι η αποτοξίνωση στο ήπαρ της αλκοόλης του κρασιού από νεαρή ηλικία, αύξανε σημαντικά τα απαραίτητα ένζυμα, αυτά τα οποία μαζί με τα αντιοξειδωτικά του κρασιού εμποδίζουν την δράση των ελευθέρων ριζών.

Που ωφελεί:

Πάρκινσον, Αλτσχάϊμερ, Ρευματοειδή Αρθρίτιδα, Αρτηριοσκλήρυνση, σε προβλήματα όρασης,  Λευκαιμία, καρκίνο Πνευμόνων και δέρματος, βοηθά την κυκλοφορία του αίματος στον εγκέφαλο, στα Τριχοειδή αιμοφόρα αγγεία, στην διαπερατότητα της μεμβράνης των αγγείων καθώς και στον τόνο τους.

Σύντομα πρόκειται να κυκλοφορήσουν φάρμακα που βρίσκονται στο στάδιο έγκρισης, από ουσίες  του κρασιού όπως η Ρεσβερατρόλη και άλλες για πρόληψη και θεραπεία επικίνδυνων ασθενειών όπως ο καρκίνος, καρδιοπάθειες, αγγειοπάθειες κ άλλες.

Μελέτη του Victoria University της Αυστραλίας μετρήθηκε το αντιοξειδωτικό status με καθημερινή λήψη δειγμάτων αίματος σε 40 εθελοντές σε δύο ομάδες των 20. Η ομάδας Α έπινε 400 κ.εκ. κρασί καθημερινά επί 15 ημέρες η δε  ομάδα Β των άλλων 20 καθόλου.  Τις επόμενες 15 ημέρες σταμάτησε να πίνει η Α και  άρχισε να πίνει η Β την ίδια ποσότητα των 400 μλ.

Το  αποτέλεσμα που βρέθηκε στο αντιοξειδωτικό δυναμικό  από τα δείγματα αίματος της Α όταν έπαιρνε τα 400 κ.εκ. ήταν υψηλότερο της Β, όταν όμως οι ομάδες άλλαξαν η Β ανέβηκε ενώ η Α έπεσε., απόδειξη ότι η μέτρια κατανάλωση κόκκινου κρασιού, μας ενισχύει  σημαντικά την άμυνα στις αρρώστιες.

Επίσης είναι επιστημονικά αποδεδειγμένες  οι ευεργετικές δράσεις της αλκοόλης όπως η Ψυχογενής της ενέργεια, η Αντιθρομβωτική και η Αντιφλεγμονώδης, ενέργειες που συμπληρώνουν αυτές των αντιοξειδωτικών, που δυστυχώς δεν παράγονται από τον οργανισμό μας, αλλά μόνον από την άμυνα των φυτών όταν αυτά δέχονται επίθεση από εχθρούς όπως οι ιώσεις, βακτήρια, έντομα κλπ και με μια λέξη, λέγονται Φυτοαλεξίνες. Σήμερα συζητείται πολύ ο ρόλος τους για πρόληψη αλλά  και θεραπεία, πολλών σοβαρών ασθενειών!